“Daar gaat-ie! Hijs de hozer!” Kraterum de draak krijste zijn verschrikkelijkste krijs, maar de ridders van de Ofelische Garde waren niet meer bang van hem. Een ferme straal water werd naar hem toe gespuwd, en[…]
Wambelbambel en de wambelbambels
In Duyndal, een onbeduidend gehucht aan de westkust van het eiland Ofelië, woonde eens een kunstenaar, die Wambelbambel heette. Vind je ‘Wambelbambel’ een gekke naam? Nou, dan ben je niet de enige! Iedereen in Duyndal[…]
Het kleinste penseel
Er was eens een schilder, die in een klein houten huisje aan de rand van het Swartwoud woonde. Hij leefde daar met zijn vier kinderen, drie zonen en een dochter; zijn vrouw was een paar[…]
Bebadilus en de Veerval
Ik ken twee verhalen uit de nacht dat de zon vergat op te komen, maar vandaag vertel ik er maar één. Op de avond voor die nacht ging de oude Bebadilus vissen aan de oever[…]
De glimstenen van Steltstad
Van de Vlakte van Apatolomië is nog nooit iets goeds gekomen. Daar kunnen ze in Steltstad over meepraten. Althans, daar zouden ze over mee kunnen praten, als Steltstad nog bestond, maar Steltstad bestaat niet meer.[…]
Het lam en de wilg
Ieder kind in heel Ofelië kent natuurlijk het populaire kinderliedje ‘Wilbert het Lam en Lambert de Wilg’. Als je alleen de titel al noemt, begint elke Ofeliër spontaan te neuriën, want het is een vrolijk[…]
Nietmeer
Voor het geval jij je dat afvroeg: zo komt Berg Nietmeer aan zijn naam. In de tijd dat de Gardianen van Ofelië nog een groot en indrukwekkend leger vormden, leefde er een jongeman die Böség[…]